در طول جشن بزرگ ورمیر در سال 2022 کجا بودید؟ این کتاب بر روی «دختری با فلوت» (حدود 1669-75) متمرکز بود، یکی از اصلی‌ترین قطعات مجموعه گالری ملی هنر در واشنگتن دی سی، و انتسابی که مدت‌ها مورد سوال بوده است. آیا این نقاشی توسط یک استاد ارجمند هلندی، یوهانس ورمیر (1632-75)، یا همانطور که موزه بیان می کند، اثر “استودیو یوهانس ورمیر” است؟
هرکسی که جلوی تصویر کوچک ایستاده باشد – اندازه آن به سختی هفت در هشت اینچ است – نمی‌تواند مجذوب آن نشود. آن برجستگی های چینی، انتقال ظریف رنگ های بعید، و آن ترکیب متمایز از انتظار و صمیمیت – مطمئنا این اثر همان نقاشی است که «زنی با کوزه آب»، «هنر نقاشی» و چیزی به نام را به ما هدیه داد. “دختری با گوشواره مروارید”؟
گرگور جی ام وبر، رئیس دپارتمان هنرهای زیبا در موزه ریکس آمستردام، به همراه رئیس نقاشی و مجسمه سازی موزه، پیتر رولوفز، متقاعد شده اند که این موضوع واقعی است. آقای وبر، که در اطراف بلوک و سپس برخی با نقاشی های هلندی قرن هفدهم بوده است، نمی تواند چهره دیگری را تصور کند که بتواند چنین صداهای نقاشی را داشته باشد. خالق وب سایت “Essential Vermeer” و یک نقاش کهنه کار، جاناتان جانسون، همراه با آقایان وبر و رولوفز هستند.
بتسی وایزمن و الکساندرا لیبی، متصدیان گالری ملی، همراه با محافظ پژوهشی ملانی گیفورد، غیر از این فکر می کنند. با اشاره به ویژگی‌های سبک و مادی در تصویر، آنها به این نتیجه رسیده‌اند که «دختری با فلوت» به هیچ وجه به اندازه ورمیر ظریف یا متخصص نیست. مقامات واشنگتن با اشتباه کردن از علم و دانش، به یک نتیجه غیر منطقی می رسند. با این حال، جهان به همه ورمیرهایی که می تواند به دست آورد، نیاز دارد، مانند آقایان وبر و رولوف. مطمئناً، کمی فضولی درست است؟
سر زدن مودبانه بین دو هلندی و همتایان آمریکایی‌شان، سومین پرتنشی را برای «نزدیک به ورمیر»، مستند جدید سوزان راس ارائه می‌کند. این فیلم به جزئیات مقدمات منتهی به گذشته‌نگر کنونی نقاشی‌های این هنرمند که معروف به ابوالهول دلفت توسط منتقد هنری قرن نوزدهم، تئوفیل ثور برگر، معروف است، می‌پردازد. با توجه به شهرت فعلی ورمیر به سختی می توان موفقیت ورمیر را تقریباً 200 سال پس از مرگش اعلام کرد. اطلاعات کمی در مورد او وجود دارد: او 10 فرزند داشت، به کاتولیک گرویده بود، بدهکار بود و در سن 43 سالگی مرده بود. چه کسی به ورمیر آموزش داد؟ ما نمی دانیم.
“ورمیر” نمایشگاهی است که بعید به نظر می رسد دوباره برگزار شود و مانند آن، 28 تابلو از 37 تابلوی شناخته شده این هنرمند را در بر می گیرد. این نمایش که در 4 ژوئن به پایان می رسد، مدتی است که تمام شده است. نزدیک به نیم میلیون بلیت در زمان بی سابقه ای خریده شد: یوهانس، مرد من، یک ستاره راک است.
نیویورکی ها می توانند خود را خوش شانس بدانند: بین مجموعه مت و فریک، هشت ورمیر در فاصله یک مایلی از یکدیگر قرار دارند. طناب در چهار عکس در گالری ملی – بیایید «دختری با فلوت» را هم بنویسیم، درست است؟ – و مجموعه‌های آمریکایی می‌توانند یک سوم تأثیرگذار از آثار این نقاش گریزان را به خود اختصاص دهند.
«نزدیک به ورمیر» تلاش‌های آقایان وبر و رولوف برای تضمین وام‌های نمایش را شرح می‌دهد. کیوریتورهای قبلی در این راه قلبشان شکسته است. Met از قرض دادن «زن جوان با پارچ آب» (حدود 1662) و «مطالعه یک زن جوان» (حدود 1665-67) خودداری می کند. موزه هرتزوگ آنتون اولریش در برانسویک، آلمان، درخواست قرض دادن «دختری با لیوان شراب» (حدود 1659-60) را رد کرد. آن نقاشی محور یک پروژه نویسندگی از طرف دانش‌آموزان برانزویک خواهد بود. متصدیان به نمایندگی از جامعه، محکم در کنار مردم محلی فرود می آیند.
“دختری با فلوت” تنها نقاشی با مشکلات اسناد نیست. برای اثبات واقعی بودن «زن جوانی که در ویرجینال نشسته است» (حدود 1670)، پرش های زیادی انجام شده است. ما شاهد هستیم که توماس کاپلان سرمایه‌دار آمریکایی به جواهر موجود در مجموعه‌اش اجازه می‌دهد تا برای تعیین صحت آن آزمایش‌هایی انجام دهد. تصویر به چشم می خورد، انتخاب می شود، اندیشیده می شود و در پایان، مهر تاییدی از طرف – خوب، اکثر از کارشناسان آقای وبر و من هم شک دارند. مخاطبانی که این فیلم باشکوه، سنجیده و اغلب تکان دهنده را تماشا می کنند، می توانند تصمیم خود را بگیرند.